فهرست مطالب

غدد درون ریز و متابولیسم ایران - سال هفتم شماره 3 (پیاپی 27، پاییز 1384)

مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران
سال هفتم شماره 3 (پیاپی 27، پاییز 1384)

  • تاریخ انتشار: 1384/10/11
  • تعداد عناوین: 12
|
  • مسمومیت با ویتامین D3، تظاهر با نارسایی شدید کلیه
    حاجیه شهبازیان، حشمت الله شهبازیان صفحه 11
    هیپرکلسمی یکی از موارد اورژانس اندوکرینولوژی است که به علل مختلف از جمله هیپرپاراتیروئیدی، بدخیمی ها، بیماری های گرانولوماتوز و مصرف بعضی داروها می تواند ایجاد شود. مسمومیت با Vit D یکی از علل ناشایع هیپرکلسمی است که در اثر مصرف دوزهای در حد 100-50 هزار واحد Vit D3 در روز ایجاد می شود. این بیماران معمولا با تهوع و استفراغ و ضعف و کاهش هوشیاری مراجعه می کنند. مسمومیت Vit D3 می تواند باعث نارسایی حاد کلیه شود. در این شرایط سطح سرمی کلسیم و 25 هیدروکسی Vit D3 بالا می رود و PTH کاهش می یابد. برای درمان این بیماران از مایع درمانی، کورتیکوستروئیدها و بی فسفونات ها استفاده می شود. در مقاله حاضر سه بیمار که جهت آمادگی جسمانی برای شرکت در مسابقات ورزشی اقدام به مصرف دوزهای بالای این دارو و با تهوع و استفراغ و نارسایی کلیه مراجعه نموده بودند معرفی شده اند. هر سه بیمار کلسیم بالا، فسفر و آلکالن فسفاتاز نرمال و PTH پایین داشتند. سطح 25(OH) Vit D در آنها بالا و هر سه نارسایی شدید کلیه داشتند که تحت درمان با مایعات وریدی، بی فسفونات ها و کورتیکوستروئید قرار گرفتند و علایم بالینی و هیپرکلسمی و نارسایی کلیه در آنها از بین رفت.
    کلیدواژگان: هیپرکلسمی، مسمومیت با ویتامین D، نارسایی حاد کلیه
  • پروین میرمیران، لیلا آزادبخت، فریدون عزیزی صفحه 189
    مقدمه

    توجه به ارتباط تنوع رژیم غذایی با بیماری های مزمن اندک است. این مطالعه به منظور ارزیابی ارتباط بین امتیاز تنوع رژیم غذایی (DDS) و عوامل خطر بیماری های قلبی عروقی در بزرگسالان تهرانی انجام شد.

    مواد و روش ها

    در این مطالعه مقطعی و بر پایه جمعیت، 581 نفر (295 مرد و 286 زن) بزرگتر از 18 سال ساکن شهر تهران شرکت داشتند. رژیم غذایی معمول افراد با استفاده از یک پرسشنامه یادآمد 24 ساعته به مدت دو روز ارزیابی شد و امتیاز تنوع غذایی بر اساس Diet Quality Index-Revised محاسبه گردید. وزن و قد مطابق پروتکل های استاندارد جامعه سنجیده شد و نمایه توده بدن محاسبه شد. قند خون ناشتا، کلسترول تام سرم و غلظت های تری گلیسرید و HDL اندازه گیری و LDL محاسبه شد. هیپرلیپیدمی، هیپرکلسترولمی، HDL-C پایین مطابق راهنمای ATP III تعریف شد. دیابت به صورت غلظت گلوکز ناشتای پلاسما بیشتر یا مساوی 126 میلی گرم در دسی لیتر یا غلظت گلوکز خون 2 ساعته بیشتر یا مساوی 200 میلی گرم در دسی لیتر و پرفشاری خون بالا بر اساس JVC VI تعریف شد. افراد بر پایه چارک های امتیاز تنوع غذایی تقسیم بندی شدند.

    یافته ها

    میانگین ± انحراف معیار سن، نمایه توده بدن و امتیاز تنوع غذایی به ترتیب 12±37 سال و 3/4±7/25 کیلوگرم بر مترمربع و 02/1±15/6 بود. امتیاز تنوع غذایی بالاتر با فشارخون سیستولی و دیاستولی پایین تر مرتبط بود. احتمال داشتن دیابت و هیپرتری گلیسریدمی با چارک های امتیاز تنوع غلات کامل کاهش (04/0< p برای روند) و احتمال داشتن هیپرکلسترولمی با چارک های امتیاز تنوع سبزیجات کم شد (03/0< p برای روند). احتمال دارا بودن هیپرکلسترولمی، فشارخون بالا و دیابت با چارک های امتیاز تنوع غذایی کاهش یافت (به ترتیب 03/0<، 02/0<، 04/0< p برای روند)

    نتیجه گیری

    امتیاز تنوع غذایی با عوامل خطر قلبی عروقی ارتباط معکوس داشت. شاید افزایش امتیاز تنوع رژیم های غذایی در محدوده کنترل انرژی مصرفی به عنوان یک تغییر در شیوه زندگی به منظور کاهش بیماری های غیر واگیر موثر باشد.

    کلیدواژگان: امتیاز تنوع غذایی، بیماری قلبی، عروقی، پرفشاری خون، دیابت
  • منوچهر نخجوانی، علیرضا استقامتی، رویا زمانی، هاجر سلطانی صفحه 199

    ندول های داغ حدود 5% ندول های تیروئید را تشکیل می دهند. در زمینه شیوع این ندول ها، احتمال بروز هیپرتیروئیدی و نتایج رویکردهای مختلف درمانی، آمارهای منتشر شده متفاوت است. هدف از این مطالعه بررسی سیر بالینی ندول های داغ و نیز نتایج به دست آمده از روش های متداول درمانی در دهه 76-1366 بود.

    مواد و روش ها

    طی سال های 76-1366، 302 بیمار که تشخیص ندول داغ تیروئید در آنان با انجام اسکن رادیوایزوتوپ، معاینه بالینی و آزمون های تیروئید به اثبات رسیده بود بررسی و 132 بیمارکه حداقل به مدت یکسال پیگیری شده بودند، مطالعه شدند. بیماران در 2 گروه هیپرتیروئیدی و یوتیروئید قرار داشتند و بیمارانی که حداقل به مدت یکسال پیگیری منظم داشتند مورد مطالعه قرار گرفتند.

    یافته ها

    مدت پیگیری بیماران (5/3±9/4) 10-1 سال بود و بیماران در محدوده سنی 76-15 سال قرار داشتند. 115 بیمار زن و 17 بیمار مرد و نسبت بیماران زن به مرد 1/7 بود. 66 بیمار (50%) در اولین مراجعه هیپرتیروئید بودند و 18 نفر حین پیگیری دچار هیپرتیروئیدی شدند (در مجموع 84 نفر). 67 بیمار تحت درمان با ید رادیواکتیو قرار گرفتند. ید 131 دریافتی 8-25 میلی کوری و متوسط سن بیماران 13±5/47 بود. 73% بیماران یوتیروئید بودند، 5/10% هیپرتیروئیدی تحت بالینی و 16%هیپوتیروئیدی داشتند. در پایان مطالعه ندول در 21% بیماران از بین رفت. 23 بیمار با سن متوسط 7±4/26 سال تحت عمل جراحی قرار گرفتند. در 17 مورد لوبکتومی و در6 مورد تیروئیدکتومی ساب توتال انجام شد. در این بیماران عود هیپرتیروئیدی آشکار مشاهده نشد ولی هیپرتیروئیدی تحت بالینی در 22% بیماران باقی ماند. هیپوتیروئیدی بالینی در یک بیمار و هیپوتیروئیدی تحت بالینی نیز در یک بیمار طی 2 ماه پس از جراحی بروز کرد (6/8%). از 66 بیماری که در اولین مراجعه یوتیروئید بودند، در 18 بیمار هیپرتیروئیدی ایجاد شد. 16 بیمار دیگر نیز به علت بزرگ بودن ندول جراحی شدند. 32 بیمارکه یوتیروئید باقی ماندند در پیگیری بدون درمان در 25 بیمار اندازه ندول تغییر نیافت، در 6 بیمار اندازه ندول افزایش داشت و در یک بیمار ندول از بین رفت. 10 بیمار هیپرتیروئید در گروه درمان طبی با داروهای آنتی تیروئید قرار گرفتند. این بیماران حاضر به دریافت ید رادیواکتیو یا انجام جراحی نشدند.

    نتیجه گیری

    درمان با ید رادیواکتیو و جراحی موفقیت آمیز بود. میزان بروز کم کاری تیروئید در پی تجویز ید رایواکتیو افزایش قابل ملاحظه ای نسبت به بیمارانی داشت که جراحی شدند. در پی تجویز ید رادیو اکتیو با وجود اینکه در بیش از نیمی از بیماران اندازه ندول کاهش می یابد، اکثرا ندول باقی می ماند.

    کلیدواژگان: ندول داغ، ندول تیروئید، هیپرتیروئیدی، هیپو تیروئیدی، یدرادیو اکتیو، تیروئیدکتومی، آنتی تیروئید
  • سید محمد توانگر، مظاهر رمضانی، باقر لاریجانی صفحه 207
    مقدمه

    در حال حاضر جهت افتراق خوش خیم و بدخیم بودن نئوپلاسم های فولیکولر تیروئید از معیارهای بافتی تهاجم عروقی یا تهاجم کپسولی استفاده می شود و این راه افتراق در مواردی نامطمئن، مبهم و نیازمند بررسی مقاطع هیستولوژی متعدد است. در این مطالعه نقش نشانگرهای سلولی 53p و –67Ki در افتراق آدنوم و کارسینوم فولیکولر تیروئید مورد ارزیابی قرار گرفته است.

    مواد و روش ها

    برای یافتن نقش نشانگرهای ایمونوهیستوشیمی در تشخیص افتراقی ضایعات فولیکولر تیروئید در این مطالعه بروز مارکرهای سلولی 53p و 67Ki- در 52 آدنوم فولیکولر و 52 کارسینوم فولیکولر مورد بررسی قرار گرفت. 30 نمونه نیز از موارد گواتر ساده به عنوان شاهد استفاده شدند.

    یافته ها

    10% موارد گواتر ساده بروز هسته ای 53p را نشان دادند، در حالی که بروز هسته ای 53p در آدنوم و کارسینوم فولیکولر به ترتیب 8/55% و 7/82% بود. رنگ پذیری هسته ای برای 67Ki- در 30% گواترهای ساده، 9/51% آدنوم های فولیکولر و 2/96% کارسینوم های فولیکولر مشاهده شد. حساسیت و ویژگی 53p در تشخیص کارسینوم فولیکولر (در مقایسه با آدنوم فولیکولر) به ترتیب 7/82% و 2/44% بود. به همین ترتیب نتایج به دست آمده برای 67Ki- 2/96% و 1/48% بود. با به کار بردن همزمان هر دو مارکر 53p و 67Ki- روشی با حساسیت عالی ولی ویژگی کم برای تشخیص کارسینوم فولیکولر فراهم خواهد شد (حساسیت 7/82% و ویژگی 7/57%).

    نتیجه گیری

    نتایج مطالعه نشان داد یافتن 53p و 67Ki- به روش ایمونوهیستوشیمی می تواند استفاده عملی در افتراق آدنوم از کارسینوم فولیکولر تیروئید در نمونه های معمول پاتولوژی داشته باشد (0005/0>p). گسترش نتایج این مطالعه در نمونه های سیتولوژی تیروئید و انجام آن بر روی نمونه های FNA تیروئید شاید کمکی در جهت افتراق این دو ضایعه در نمونه های سیتولوژی باشد.

    کلیدواژگان: تیروئید، فولیکولر، آدنوم، کارسینوم، ایمونوهیستوشیمی، 53p، 67Ki
  • سید محمد توانگر، سعیدرضا حجتی، باقر لاریجانی صفحه 213
    مقدمه

    بدخیمی های تیروئید از جمله بدخیمی های شایع غدد درون ریز می باشد که نقش آنژیوژنز در آنها به خوبی مشخص نشده است و تحقیق بیشتر در این زمینه ضروری است. آنژیوژنز از عوامل لازم در رشد، بقا و گسترش بسیاری از سرطان هاست. هدف این مطالعه بررسی وجود یا عدم وجود آنژیوژنز در تومورهای بدخیم تیروئید و ارتباط آن با یافته های بالینی و میکروسکوپی است.

    مواد و روش ها

    در یک مطالعه توصیفی، دویست و پنج نمونه از ضایعات بدخیم تیروئید مورد بررسی قرار گرفت و با روش ایمونوهیستوشیمی بر روی بلوک های پارافینی آنها رنگ آمیزی برای فاکتور هشت (F VIII) با استفاده از روش آویدین بیوتین پراکسیداز انجام شد. تعداد عروق کوچک در هرمورد در سه نقطه که دارای عروق بیشتری بود شمارش شد و میانگین تعداد عروق در این نقاط تراکم عروق کوچک را برای هر مورد، مشخص می نمود.

    یافته ها

    میانگین عروق کوچک در کارسینوم پاپیلری 6/11± 9/30، در کارسینوم مدولاری 4/20±7/35، در کارسینوم فولیکولر 0/16±5/29 و در کارسینوم آناپلاستیک 9/8±0/34 بود که نشان دهنده این است که از نظر تعداد عروق کوچک در بین گروه های فوق ارتباط آماری معنی داری وجود ندارد (263/0=p)

    نتیجه گیری

    نتایج این مطالعه نشان می دهد که میزان آنژیوژنز در بین تومورهای بدخیم تیروئید که مورد بررسی قرار گرفتند تفاوت چندانی ندارد و همچنین ارتباط آماری معنی داری بین آنژیوژنز و یافته های میکروسکوپی (تهاجم کپسولی و تهاجم عروقی و درگیری غدد لنفاوی) وجود ندارد. مطالعه حاضر نشان می دهد که برخلاف بسیاری از سرطان های شایع، نقش آنژیوژنز در سرطان های تیروئید چندان مهم نیست و برای اثبات یا رد این موضوع نیاز به مطالعه بیشتری است.

    کلیدواژگان: آنژیوژنز، تیروئید، تومورهای بدخیم، ایمونوهیستوشیمی
  • مریم اردشیری، نارسیس دفتریان، یدالله محرابی، فریدون عزیزی صفحه 217
    مقدمه

    شایعترین تظاهر خارج تیروئیدی بیماری گریوز افتالموپاتی است. تظاهرات این بیماری شامل بیرون زدگی چشم، تورم پلک، التهاب ملتحمه، اختلال حرکتی عضلات خارج کره چشم، زخم قرنیه، درگیری عصب بینایی و سرانجام نابینایی است. هدف از این مطالعه آگاهی از شیوع تظاهرات افتالموپاتی گریوز و یافتن عوامل تشدیدکننده شدت و فعالیت بیماری بوده است.

    مواد و روش ها

    در این مطالعه توصیفی، از مجموع 560 بیمار با تشخیص پرکاری تیروئید، 117 بیمار مبتلا به افتالموپاتی گریوز در محدوده سنی 14 تا 74 سال که به یک مرکز خصوصی فوق تخصصی از بهمن 1380 تا آبان 1381 مراجعه می نمودند مورد مطالعه قرار گرفتند. اطلاعات بیماران در پرسشنامه ثبت می شد و تمام بیماران مورد معاینه تیروئید و چشم قرار می گرفتند. جهت تعیین سیر فعالیت بیماری، بیماران به فاصله یک تا سه ماه بعد مجددا معاینه می شدند. ارتباط میان شدت و فعالیت افتالموپاتی با جنس، سن، طول مدت پرکاری تیروئید، مصرف سیگار، کارکرد تیروئید و دریافت ید رادیواکتیو بررسی شد.

    یافته ها

    شیوع علایم بالینی کشیدگی چشم به تنهایی در 4/91%، فقط وجود یک علامت 9/6%، درگیری بافت نرم چشم 9/17%، بیرون زدگی چشم 4/56%، اختلال حرکتی عضلات چشم 7/13% و اختلال عصب بینایی در 1/5% بیماران وجود داشت. هیچ یک از بیماران زخم قرنیه نداشتند. در مردان اختلال حرکتی عضلات چشم بیشتر از زنان بود (8/27% در مقابل 4/7%؛ 05/0p<). افتالموپاتی فعال در افرادی که ید دریافت کرده بودند کمتر از افرادی بود که دریافت نکرده بودند (3/33% در مقابل 62%؛003/0 p<). شیوع افتالموپاتی فعال در مردان بیشتر از زنان بود (4/69% در مقابل 8/35%؛ 01/0p<). سابقه بیماری خودایمنی و سابقه فامیلی بیماری تیروئید در 6/8% و 9/47% افراد وجود داشت. همچنین درصد سیگاری ها در مردان و زنان بیشتر از جمعیت جامعه بوده است.

    نتیجه گیری

    در مقایسه با یافته های دیگر کشورها، افتالموپاتی گریوز در بیماران بررسی شده در تهران حدود یک دهه زودتر خود را نشان می دهد. سن بالای 40 سال و جنس مرد، به عنوان عامل خطرساز بروز افتالموپاتی گریوز در این مطالعه مطرح شدند.

    کلیدواژگان: گریوز، افتالموپاتی، تظاهرات چشمی
  • فاطمه اصفهانیان، امیر ضیایی، سید موید علویان صفحه 223
    مقدمه

    اختلالات عملکرد تیروئید در جریان مصرف اینترفرون در بیماران مبتلا به هپاتیت C و B در مطالعات متعددی گزارش شده است. در این مطالعه آینده نگر تعدادی از بیماران مبتلا به هپاتیت C و B تحت درمان با اینترفرون بررسی شده اند.

    مواد و روش ها

    18 بیمار هپاتیت B و 58 بیمار هپاتیتC مورد مطالعه قرارگرفتند. اندازه گیری وزن تیروئید، آزمون های عملکرد تیروئید و آنتی بادی های ضد تیروئید در زمان های صفر،6،4،2 ماه بعد انجام شد.

    یافته ها

    در گروه هپاتیت B موردی از اختلالات تیروئید دیده نشد. در گروه هپاتیت C 6 مورد (3/10%) اختلال تیروئید (5 مورد کم کاری و یک مورد تیروئیدیت) دیده شد که از این 6 مورد 4 مورد قبل از شروع درمان AntiTpo مثبت داشتند. در گروه هپاتیت B در شروع مطالعه 1 نفر (5/5%)AntiTpo مثبت داشت که در انتهای مطالعه به 3 نفر (7/16%) رسید. در گروه هپاتیت C در شروع درمان 8 نفر (8/13%)AntiTpo مثبت داشتند که در انتهای مطالعه به 14 نفر (1/24%) رسید. در هر 2 گروه هپاتیتB و C متوسط وزن تیروئید در طی درمان با اینترفرون افزایش نشان داد (005/0p< برای هپاتیت C و 001 /0p< برای هپاتیت B). ارتباطی بین سطح AntiTg و مدت استفاده از اینترفرون دیده نشد.

    نتیجه گیری

    بیماران دچار هپاتیت C در مقایسه با مبتلایان به هپاتیت B استعداد بیشتری برای ابتلا به اختلال عملکرد تیروئید در جریان مصرف اینترفرون دارند. با توجه به نتایج این مطالعه و مطالعات مشابه بررسی عملکرد تیروئید و اندازه گیری AntiTpo در بیماران هپاتیت C قبل و در حین درمان توصیه می گردد. اطلاعات در مورد این احتیاطات برای هپاتیت B نیاز به مطالعات بیشتری دارد.

    کلیدواژگان: آلفا، کم کاری تیروئید، پرکاری تیروئید، تیروئیدیت، Tpo Abs، Tg Abs
  • رادینا اشتیاقی، علیرضا استقامتی، امیرعباس یوسفی زاده، منوچهر نخجوانی صفحه 231
    مقدمه

    تشخیص اتیولوژیک سندروم کوشینگ، یکی از چالش های مهم در بررسی آن است. در مطالعات مختلف، آزمون خوراکی دو روزه دگزامتازون با دوز بالا حساسیت و ویژگی متفاوتی نشان داده است. از سال 1973، آزمون انفوزیون 7 ساعته دگزامتازون با توجه به مزیت حذف عامل جذب روده ای دگزامتازون و سرعت انجام آن مورد توجه بوده است. هدف مطالعه اخیر، بررسی قدرت تشخیصی آزمون انفوزیون در مقایسه با روش خوراکی کلاسیک است.

    مواد و روش ها

    207 بیمار مبتلا به سندروم کوشینگ که با آزمون های غربالگری شامل آزمون شبانه یک میلی گرم دگزامتازون و کورتیزول آزاد ادرار 24 ساعته و آزمون دگزامتازون با دوز پایین بیماری آنها تایید شده بود، مورد مطالعه قرار گرفتند. در تمام بیماران آزمون دو روزه دگزامتازون با دوز 8 میلی گرم و آزمون انفوزیون 7 ساعته انجام شد. ملاک مهار در آزمون انفوزیون، کاهش کورتیزول پلاسما به بیش از 50% میزان اولیه و در آزمون کلاسیک مهار کورتیزول آزاد ادرار به میزان بیش از 50% و 90% نسبت به میزان پایه بوده است. نتایج تصویربرداری و نمونه های پاتولوژیک در تشیخص اتیولوژیک بیماران استفاده شد.

    یافته ها

    بیماران با کوشینگ اکتوپیک میانگین سنی بالاتری نسبت به علل هیپوفیزی و آدرنالی داشتند (2/58 در مقابل 5/31 سال، 01/0p<). در کوشینگ اکتوپیک، کاهش وزن، ضعف عضلانی، اکیموز و فشارخون بالا با تفاوت معنی دار بیش از موارد هیپوفیزی و آدرنال مشاهده شد (05/0p<). پاسخ مهاری به آزمون انفوزیون در 98% موارد بیماری کوشینگ وجود داشت در حالی که در علل خارج هیپوفیزی، موردی از پاسخ مهاری مطلوب مشاهده نشد. آزمون خوراکی با معیار مهار بیش از 90% در 1/8% موارد مثبت کاذب نشان داد. با هدف افتراق ضایعات هیپوفیز از علل خارج هیپوفیزی، آزمون انفوزیون ویژگی 100%، حساسیت 1/98%، دقت تشخیصی 5/98% و در مقابل آزمون کلاسیک با ملاک مهارUFC بیش از 90%، ویژگی 93%، حساسیت 1/98% و دقت 97% را نشان دادند. منحنی ROC، سطح زیر منحنی 99/0 را در آزمون انفوزیون در مقابل 96/0، در آزمون کلاسیک با ملاک مهاری 90% نشان داد.

    نتیجه گیری

    در این مطالعه، آزمون انفوزیون 7 ساعته دگزامتازون با سهولت انجام آن علاوه بر ویژگی و دقت تشخیصی بالاتر نسبت به آزمون کلاسیک خوراکی دگزامتازون درافتراق بیماری کوشینگ از موارد خارج هیپوفیزی می تواند به عنوان روش انتخابی تشخیصی در نظر گرفته شود.

    کلیدواژگان: سندروم کوشینگ، آزمون دگزامتازون با دوز بالا، آزمون انفوزیون 7 ساعته دگزامتازون
  • فرهاد شیخ الاسلامی، فریدون عزیزی صفحه 239
    مقدمه

    مهمترین پیامد درمان پرکاری تیروئید با ید رادیواکتیو، کم کاری تیروئید است که ممکن است از نظر درمانی مشکلاتی ایجاد کند. در این مطالعه اثرات طولانی مدت درمان با ید رادیواکتیو در آنها که تیروئیدشان کم کار شده با کسانی که یوتیروئید مانده اند مقایسه شده است.

    مواد و روش ها

    از 138 بیمار مبتلا به گواتر منتشر سمی که با ید رادیواکتیو درمان شده بودند، 107 نفر (78 درصد) برای پیگیری تا 8/0±5/11 سال مراجعه کردند. در هر بیمار، تعداد دفعات تغییر در کار عملی تیروئید یادداشت شد و هزینه کل درمان بیمار محاسبه شد. در پایان بررسی، 42 بیمار (38 درصد) هنوز یوتیروئید بودند (گروه 1) و 66 بیمار (62 درصد) دچار کم کاری تیروئید بودند که با لووتیروکسین درمان می شدند (گروه 2). غلظت سرمی T4، T3، FT4، FT3، TSH، آنتی بادی های تیروئید، لیپیدهای سرم، کلسیم، فسفر و PTH اندازه گیری شد و تراکم معدنی استخوانی و اکوکاردیوگرافی به عمل آمد.

    یافته ها

    بین دو گروه تفاوتی در سن، جنس، مدت علایم و آزمون های تیروئید قبل از درمان وجود نداشت. هزینه درمان در گروه 1 کمتر از گروه 2 بود. طی میانگین 5/11 سال پیگیری، درصد افزایش و کاهش TSH در گروه 1 و 2 به ترتیب 02/0 و 5/20 (001/0p<) و 9/7 و 4/13 (001/0p<) بود. در پایان 10 سال، شیوع گواتر، غلظت سرمی T4، و T3 تام و آزاد، آنتی بادی های تیروئید، لیپیدها، کلسیم، فسفر، PTH و تراکم معدنی استخوانی در دو گروه تفاوتی نشان نداد ولی متوسط TSH و تعداد TSH بیشتر از 5 میلی یونیت در لیتر در گروه 2 بیشتر از گروه 1 بود (001/0p<). یافته های الکتروکاردیوگرافی و اکوکاردیوگرافی شامل ضخامت دیواره ها، کسر جهشی (Ejection fraction) و شاخص توده بطن چپ نیز در هر دو گروه یکسان بود.

    نتیجه گیری

    یافته های قلبی و استخوانی در دو گروه بیماران تفاوت معنی داری ندارد ولی اختلاف هورمونی در کسانی که به علت کم کاری تیروئید پس از مصرف ید رادیواکتیو تحت درمان لووتیروکسین هستند به وفور رخ می دهد.

    کلیدواژگان: رادیواکتیو، پرکاری تیروئید، کم کاری تیروئید، اکوکاردیوگرافی، تراکم معدنی استخوان
  • مجید رمضانی، فریدون عزیزی صفحه 249
    مقدمه

    اختلالات متابولیک شامل چاقی، اختلال در متابولیسم کربوهیدراتها و لیپیدها از مهمترین مسایل بهداشتی درمانی جوامع انسانی است. هدف این مطالعه بررسی شیوع هیپرلیپیدمی در کودکان و نوجوانان ساکن منطقه 13 (شرق) تهران در سال 1379 بود.

    مواد و روش ها

    این تحقیق، یک مطالعه مقطعی توصیفی تحلیلی (Descriptive-analytic cross-sectional) است. 4114 فرد 19-3 سال ساکن شرق تهران به طور تصادفی انتخاب شدند. پس از اخذ شرح حال، معاینه بالینی انجام و قد، وزن، دور کمر و دور باسن اندازهگیری می شد. سپس نمایه توده بدنی (BMI) و نسبت دور کمر به باسن (WHR) محاسبه می شد. یک نمونه خون پس از 12 ساعت ناشتا جهت اندازه گیری قند، کلسترول، تری گلیسرید، HDL و LDL گرفته شد.

    یافته ها

    افراد مورد بررسی شامل 1926 نفر مذکر (8/46%) و بقیه مونث بودند. بیشترین میانگین میزان کلسترول خون در گروه سنی 10-7 سال (mg/dL 32173) و کمترین میزان در گروه سنی 19-17 سال (mg/dL 33165) بود. در مجموع، 520 نفر (9/12%) مبتلا به هیپرلیپیدمی بودند. میانگین نمایه توده بدن (BMI) در کودکان مبتلا به هیپرلیپیدمی 1/621 kg/m2 و در کودکان دیگر 2/47/18 kg/m2 بود (0001/0p<). 174 نفر (8/17%) از کودکانی که نسبت کمر به باسن (WHR) غیر طبیعی داشتند، مبتلا به هیپرلیپیدمی بودند در حالی که در سایر کودکان 316 نفر (11%) مبتلا بودند (0001/0p<).

    نتیجه گیری

    این بررسی، شیوع بالای دیس لیپیدمی در کودکان و نوجوانان یک جامعه شهری در ایران را نشان می دهد. هیپرلیپیدمی در افراد با BMI و WHR بالا شایع تر است.

    کلیدواژگان: هیپرلیپیدمی، نمایه توده بدن، پرفشاری خون، نوجوان، کودک
  • مسعود کیمیاگر، نازنین نوری، احمد اسماعیل زاده صفحه 255
    مقدمه

    اندازه دور کمر و دور باسن در مطالعات اپیدمیولوژیک و نیز در مطالعات بالینی دارای اهمیت است لذا مطالعه حاضر با هدف ارزیابی تاثیر کاهش وزن بر اندازه دور کمر و دور باسن در زنان چاق و دارای اضافه وزن انجام شد.

    مواد و روش ها

    مطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی از نوع قبل و بعد است که بر روی 289 زن 18 تا 73 ساله صورت گرفت. اطلاعات دموگرافیک گرداوری شد. وزن و قد طبق دستورالعمل های استاندارد اندازه گیری و نمایه توده بدنی (BMI) محاسبه شد. دور کمر (WC) در باریک ترین ناحیه آن و دور باسن (HC) در برجسته ترین قسمت، اندازه گیری و ثبت و نسبت دور کمر به دور باسن (WHR) محاسبه گردید. چاقی به صورت Kg/m2 30 ≤ BMI، اضافه وزن به صورت Kg/m2 30 > BMI≥ 25 و چاقی شکمی به صورت 8/0 ≤ WHR تعریف شد.

    یافته ها

    میانگین سنی زنان مورد مطالعه 5/11±9/34 سال و میانگین وزن (w) و BMI آنها در شروع مطالعه به ترتیب 6/14±8 /81 کیلوگرم و 4/5±8/31 کیلوگرم برمترمربع، میانگین WC 3/10±3/95 سانتی متر، میانگین HC 8/10±6/114 سانتی متر و میانگین WHR، 06/0±83/0 بود. بعد از رژیم کاهش وزن برای مدت حدود دو ماه W، BMI، WC، HC و WHR به ترتیب به Kg5/14±8 /77،Kg/m2 4/5±4/30، cm 5/10±1/91، cm 11±8/111 و 06/0±81/0 رسید (برای همه 05/0 p<).

    نتیجه گیری

    یک رژیم کم کالری موجب کاهش وزن واضح به همراه کاهش BMI، WC، HC و WHR در زنان چاق و دارای اضافه وزن می شود و تغییرات ایجاد شده در WC و HC در آنها ارتباط مستقیم با BMI اولیه آنها دارد.

    کلیدواژگان: اضافه وزن، چاقی، دور کمر، دور باسن، چاقی شکمی
  • باقر لاریجانی، محمد اکرمی، مهسا محمدآملی صفحه 269

    بیماری دیابت شایع ترین بیماری غدد درون ریز است. نیاز مادام العمر به پایش مکرر قند خون، تزریق انسولین و محدودیت در رژیم غذایی اعمال شده برای بیمار دیابتی بسیار نامطلوب و آزاردهنده است. از سوی دیگر، درمان عوارض دیابت، بار مالی بسیاری را بر جامعه تحمیل می نماید. در دهه اخیر، پیوند جزایر پانکراس به عنوان یک درمان بالقوه دیابت مورد بررسی گسترده ای قرار گرفته است. این موضوع همواره به سبب محدودیت در تخلیص جزایر از جسد دشوار بوده است. سلول های بنیادی منابع قابل تجدید سلولی هستند که به عنوان جایگزین پیوند عضو یا بافت مطرح می شوند. امکان استفاده از سلول های بنیادی در درمان دیابت و تولید جزایر انسولین ساز، سال هاست که مورد توجه ویژه دانشمندان در مراکز مختلف علمی و تقریبا یکی از امیدهای آینده کنترل بیماری دیابت است. مطالعات حیوانی، سلول های بنیادی انسانی مشتق از ارگان های خون ساز، کبد، پانکراس و سلول های بنیادی انسانی جنینی برخی از این موارد هستند. در این مقاله سیر مطالعات انجام شده در این خصوص مرور می شود.

    کلیدواژگان: سلول های بنیادی انسان، تولید انسولین، سلول بتا پانکراس
|
  • Vit D3 Intoxication, presented with acute renal failure
    Hb Shahbazian, H. Shahbazian Page 11
    Hypercalciemia is one of the endocrine emergency with varing etiologies, such as hyperparathyroidism, malignancies, granulomayous diseases and consumption of certain drugs. Vit D3 intoxication is an uncommon cause of hypercalcemia which is induced by consumption of high doses of Vit D3 (50000-100000 unit per/day). Patients present with nausea, vomiting, weakness and lethargy, and may cause acute renal failure. In laboratory evaluations, high serum calcium and 25(OH)2Vit D3 level and low PTH are detected. Hydration, glucocorticoids and bisphosphonats are used in treatment of these patients. In this paper, three cases of Vit D3 intoxication, who took Vit D3 for athletic purposes and presented with nausea, vomiting and acute renal failure, are reported. High serum calcium and 25(OH) Vit D3, normal level of phosphate and Alkalin phosphatase, low PTH level and severe acute renal failure, were detected in these three patients. Hypercalcemia, renal failure and all the clinical signs and symptoms disappeared after treatment with intravenous fluid, bisphosphonats and glucocorticoid.
    Keywords: Hypercalcemia, Vit D3 intoxication, Acute renal failure
  • M. Mirmiran, L. Azadbakht, F. Azizi Page 189
    Introduction

    The importance of food variety in relation to reduction of chronic disease has not been sufficiently emphasized. This study was conducted to evaluate the relationship between dietary diversity score (DDS) and cardiovascular risk factors in Tehranian adults.

    Materials And Methods

    In this population-based cross-sectional study, a representative sample of 581 subjects (295 males and 286 females) aged over 18 years, residents of Tehran, participated. Usual dietary intake was assessed using two 24-hour dietary recall questionnaires. Weight and height were measured according to standard protocols and body mass index was calculated. Blood glucose, serum total cholesterol and triglyceride and HDL-cholesterol concentrations were measured and LDL-cholesterol was calculated. Hypercholestrolemia hypertriglyceridemia, low HDL-C were defined according to Adult Treatment Panel (ATP) III guidelines. Diabetes was defined as a fasting plasma glucose concentration of ≥ 126 mg/dl or a 2-h postchallenge glucose concentration of ≥ 200 mg/dl. Hypertension was defined based on JNC VI. Subjects were categorized based on quartile cut-points of DDS.

    Results

    Mean±SD of age, body mass index and DDS were 37±12 years 25.7±4.3 kg/m2, and 6.15±1.02 respectively. Mean (±SD) of dietary diversity score was 6.15±1.02. Higher DDS was associated with lower levels of systolic and diastolic blood pressure. The probability of having diabetes and hypertriglyceridemia decreased with quartiles of the diversity score of whole grain (P for trend<0.04). The probability of having hypercholestrolemia decreased with quartiles of the diversity score of vegetables (P for trend<0.03). The probability of having hypercholestrolemia, hypertension and diabetes decreased with quartiles of DDS (P for trend<0.03, <0.03, and 0.04, respectively).

    Conclusion

    DDS was inversely associated with cardiovascular risk factors. Increasing diversity scores of diets, may be attempted in programs for change of life style.

    Keywords: Dietary diversity score, Cardiovascular diseases, Hypertension, Diabetes
  • M. Nakhjavani, Ar Esteghamati, R. Zamani, H. Soltani Page 199
    Introduction

    Hot thyroid nodules are seen in nearly 5% of patients with dominant nodules. The aim of this study was to evaluate the clinical course and results of different modalities of treatment during a ten year period.

    Materials And Methods

    The study involved 132 out of 302 patients referring between 1987-1997 with hot thyroid nodules, diagnosed by clinical findings, thyroid function tests, and isotope scanning patients with at least 1-year regular follow-up were included, and were divided into two categories: hyperthyroid and euthyoid at the first presentation according to results of thyroid function tests.

    Results

    The age range was 15-76 years and the duration of follow up was 1-10 years (4.9 ±3.5 m±SD). Female to male ratio was 7/1 (115 women, and 17 men). Half of the patients (66 cases) were thyrotoxic at the time of presentation. Eighteen of the euthyroid patients developed hyperthyroidism during the follow-up period. Sixty seven patients were treated with 8-25 mCi of I-131. Mean age was 47.5±13 years. Seventy three percent became euthyroid, 10.5% developed subclinical hyperthyroidism, and 16.5% developed clinical and subclinical hypothyroidism. Thyroid noduless disappeared in 21% of patients at the end of the study. Twenty-three patients underwent thyroidectomy. Mean age was 26.4± 7 years. Twenty-two percent of patients developed subclinical hyperthyroidism, and 8.6% developed hypothyroidism. The other half of the patients were euthyroid at the first presentation. Eighteen developed hyperthyroidism, sixteen underwent thyroidectomy. Thirty two patients remained euthyroid during the study, and ten hyperthyroid patients refused surgery or radioiodine treatment and were followed by antithyroid drug therapy.

    Conclusion

    In this study both the treatments radioactive iodine and surgery were effective. Surgery, was the preferred method of treatment in younger patients. The frequency of hypothyroidism in patients who received radioactive iodine therapy was significantly higher as compared to surgery (p<005).

    Keywords: Hot nodule, thyroid nodule, hyperthyroidism, hypothyroidism, radioactive iodine, thyroidectomy, antithyroid drugs
  • Sm Tavangar, M. Ramezani, B. Larijani Page 207
    Introduction

    The distinction between follicular adenoma and follicular carcinoma of the thyroid can be particularly challenging in routine practice of diagnostic surgical pathology. Often examination of several histologic sections is required in order to identify the presence of unequivocal capsular and/ or vascular invasion.

    Materials And Methods

    To investigate the role of immunohistochemical markers in the differential diagnosis of follicular lesions of the thyroid, we studied the expression pattern of P53 and Ki-67 in 52 follicular adenomas and 52 follicular carcinomas of the thyroid. Thirty simple goiters were examined as a control.

    Results

    Ten percent of simple goiters exhibited nuclear P53 expression. P53 positivity was seen in 55.8% and 82.7% of follicular adenomas and carcinomas respectively. Ki-67 nuclear immunoreactivity was observed in 30% of simple goiters, 51.9% of follicular adenomas and 96.2% of follicular carcinomas. Sensitivity and specificity of P53 in diagnosing follicular carcinoma in compaarison with follicular adenomas were 82.7% and 44.2% respectively. Similarly, the results for Ki-67 were 96.2% and 48.1% respectively. Using both P53 and Ki-67 markers had 82.7% sensitivity and 57.7% specificity which shows high sensitivity and a better specificity for diagnosis of follicular carcinoma (compared with follicular adenoma).

    Conclusion

    The results of this study indicate that immunohistochemical detection of P53 and Ki-67 may have practical application in the differential diagnosis of follicular carcinomas from follicular adenomas in routine surgical pathology (p<0.0005).

    Keywords: Thyroid, Follicular, Adenoma, Carcinoma, Immunohistochemistry, P53, Ki, 67
  • Sm Tavangar, Sr Hojjati, B. Larijani Page 213
    Introduction

    Thyroid gland cancers are among the common cancers of endocrine glands in which the role of angiogenesis has not been clearly identified and more research seems necessary. Angiogenesis is an essential factor for growth, viabitily and extension of numerous cancers. The major goal of this research is to investigate the role of angiogenesis in malignant thyroid tumors and its relation with clinical and microscopic findings.

    Materials And Methods

    In a descriptive study, 205 paraffin blocks of malignant thyroid lesions were stained with factor 8 by the immunohistochemistry method (avidin-biotin peroxidase). Microvessels in 3 locations having more small vessels were counted, and the mean of microvessels for each case was calculated.

    Results

    Mean vascular counts were 30.9 in papillary carcinoma (Standard Deviation=11.6) (avidin-bioten peroxidase) 35.7 in medullary carcinoma (Standard Deviation=20.4) 29.5 in follicular carcinoma (Standard Deviation=16.0) and 34.0 in anaplastic carcinoma (Standard Deviation=8.9) these results demonstrate that there is no statistical relationship with regard to microvessel count between the aforementioned groups (p value = 0.263).

    Conclusion

    There is no significant difference in regard to angiogenesis between the malignant thyroid tumors studied and there is no statistically significant relationship between angiogenesis and microscopic findings (capsular invasion, vascular invasion and lymph node involvement) as well. This study reveals that in sharp contrast to many other common cancers, the role of angiogenesis in thyroid cancers is not so important and further studies for confirmation of this result are necessary.

    Keywords: Angiogenesis, Thyroid, Maligant tumors, Immunohistochemistry
  • M. Ardeshirei, N. Daftariyan, Y. Mehrabi, F. Azizi Page 217
    Introduction

    Graves’ disease is a very common thyroid disease with ophthalmopathy being the most obvious extrathyroid manifestation of this disease. The ocular changes include proptosis, eyelid edema, conjunctivitis, chemosis, extraocular muscle involvement, corneal ulcer, optic neuritis and blindness. This study was conducted to determine the factors that aggravate the severity and activity of the disease.

    Materials And Methods

    This is a descriptive study performed on 117 patients (aged 14 to 74 years) with Graves’ ophthalmopathy, referring to a private endocrine clinic in Tehran, between January and November 2002. Following completion of a questionnaire for each patient, thyroid and ophthalmologic examination were done. The second ophthalmologic examinations was conducted after an interval of one to three months, for evaluation of activity. Correlations between severity and activity with factors such as sex, age, duration of disease, smoking, thyroid function and treatment with Iodine were evaluated.

    Results

    Evaluation of subjects revealed the following prevalences: lid retraction 91.4% only signs, no symptoms 91.4%, soft tissue swelling 17.9%, proptosis 56.4%, extraocular muscle(EOM) involvement 13.7%, optic neuritis 5.1%, and none had corneal ulcer. EOM involvement was higher in men than in women. (27.8% vs. 7.4%) (P<0.05). The prevalence of active ophthalmopathy was higher in men than in women (69.4% compared to 35.8%) (P<0.001) and lower in patient that had iodine ablation 33.3% vs. 62% (P<0.003). Statistics of subjects seen to have autoimmune disease and family histories of thyroid disease were 8.6% and 47.9% respectively. In both sexes smoking was higher than in the general population (P<0.01).

    Conclusion

    This study revealed that, as compared to other countries, Graves’ ophthalmopathy is seen to occur almost a decade earlier in the Iranian subjects studied. Individuals aged over 40 and males seen to be more at risk as compared to others.

    Keywords: Graves, Ophthalmopathy
  • F. Esfahanian, A. Zeyaei, Sm Alavian Page 223
    Aim

    To evaluate thyroid gland dysfunction during interferon alfa (INF-alpha) therapy in patients with the hepatitis B (HBV) and hepatitis C virus (HCV) {BR},

    Materials And Methods

    58 patients HCV and 18 patients with HBV were studied prospectively before and at 2 months intervals during INF-alpha therapy. Measurements of serum thyroxine, triiodothyronine, thyrotropine, triiodothyronine resin uptake, thyroid peroxidase antibodies (TPOAbs), and thyroglobulin antibodies (TgAbs) were obtained as were. Thyroid radioactive ioidine uptakes (RAIU) in patients who developed thyroxicosis. Thyroid gland size was evaluated with palpation. {BR}

    Results

    All patients were clinically and biochemically euthyroid prior to INF-alpha therapy. Before treatment, positive levels of TPOAbs and TgAbs were found in 13.8% and 8.6% of patients with HCV compared with 5.5% and 5.5% of patients with HBV, respectively. Titres of TPOAbs increased significantly at the end of INF -alpha therapy in patients with HCV (!0.3%), among whom 5 patients developed hypothyroidism and 1 patient becamed thyrotoxic secondary to thyroiditis with low thyroid RAIU. Patients who developed thyroid gland dysfunction had a higher prevalence of TPOAbs before treatment. Thyroid gland size increased significantly during the study in patients with HBV (p<0.001) and HCV (p<0.005) respectively. {BR}.

    Conclusions

    Thyroid gland dysfunction is not infrequently observed in patients with HCV receiving INF alpha therapy. Systematic screening of thyroid function and TPOAbs titers in all patients with HCV before and during INF-alpha therapy seems warranted are recommended, should INF-alpha have goiterogenic effects further studies are recommended.

    Keywords: Hyperthyroidism, Hypothyroidism, Inf, α Thyroiditism TgAbs, TPO Abs
  • R. Eshtiaghi, Ar Esteghamati, Aa Yousefizadeh, M. Nakhjavani Page 231
    Introduction

    Etiologic diagnosis of cushing’s syndrome is a major challenge in its investigation and treatment. Classical oral HDDST has shown differing sensitivity and specificity in various studies. The IV DEX suppression test with elimination of intestinal absorption factor has been in use since 1973. This study was designed to evaluate the diagnostic power of IV the DEX test in comparison with classic oral HDDST.

    Materials And Methods

    Two hundred and seven consecutively referring patients with Cushing’s syndrome diagnosed by screening and LDDST were enrolled. Two days oral HDDST and 7h-h DEX infusion test were performed in all cases. In the infusion test, decrease in serum cortisol to less than 50% of basal level was consistent with a positive response. In the classic oral test suppression of UFC ≥ 50 % and 90% of basal levels assumed as positive response. Etiologic diagnosis was confirmed by imaging and pathologic specimens.

    Results

    Mean age of patients with ectopic ACTH (EAS) was (58.2±12.6 vs 31.0±10.0) which was higher than athat of pituitary and adrenal cases (p<0.01). Weight loss, weakness and ecchymosis and hypertension were more prevalent in EAS (p<0.05). Positive response to infusion test was detected in 98% of Cushing’s disease cases and no false positive response was detected in EAS and adrenal cases however oral HDDST (90% cutoff level) had 8.1% false positive. In differential diagnosis of pituitary versus non-pituitary tumors, IV DEX test had sensitivity of 98.1%, specificity of 100% and accuracy of 98.5 compared with classic oral which had sensitivity of 98.1, specificity of 93% and accuracy of 97%. ROC curve showed AUC of 0.99 in infusion test versus 0.96 in the classic oral HDDST with 90% suppression.

    Conclusion

    In the present study, IV DEX test with its increased rapidity and higher accuracy as well as higher specificity, in comparison the classic oral HDDST, can be a better diagnostic choice in the differential diagnosis of Cushing’s syndrome.

    Keywords: Cushing's syndrome, High dose Dexamethasone suppression test, HDDST, 7h, h DEX infusion test
  • F. Shekholeslami, F. Azizi Page 239
    Introduction

    The major consequence of radioiodine therapy for thyrotoxicosis is hypothyroidism and long-term precise management of hypothyroidism may be problematic. In this study, the long-term outcomes were compared in radioiodine treated euthyroid and hypothyroid patients on thyroid hormone treatment.

    Materials And Methods

    One hundred and thirty eight patients with diffuse toxic goiter were treated with radioactive iodine. One hundred and seven patients (78%) returned for follow up visits for up to 11.5±0.8 years. Numbers of occurrences of thyroid dysfunction in each patient were recorded and a total cost of management was calculated. At the end, 41 patients (38%) were still euthyroid (group 1) and 66 (62%) became hypothyroid (group 2). Serum, FT4, FT3, TSH, thyroid antibodies, lipid profile, calcium, phosphorus, and PTH were measured and bone mineral density, ECG and echocardiography were performed. There was no significant difference in age, sex, duration of symptoms and thyroid function between the 2 groups. The cost of treatment was lower in group 1 than in group 2. During 11.5 years of follow up, percentage of elevated and suppressed TSH in groups 1 and 2 were 0.02% and 20.5%, p<0.001 and 7.9% and 13.4%, p<0.001, respectively.

    Results

    At the end of 10 years, goiter rate, serum T4, T3, thyroid antibodies, lipids, Ca, P and PTH and bone mineral density were not significantly different between two groups. In echochardiagraphy left ventricular posterior wall thickness, ejection fraction, left ventricular mass index and other parameters were similar in both groups. However, mean serum TSH and number of TSH above 5 mU/l was greater in group 2 than 1 (p<0.01).

    Conclusion

    It is concluded that thyroid derangements frequently occur in patients who become hypothyroid after radioiodine therapy while on replacement therapy.

    Keywords: Radioiodine, Hyperthyroidism, Hypothyroidism, Bone mineral density
  • Ramezani, Azizi Page 249
    Introduction

    Metabolic disorders including obesity, diabetes and lipid metabolism disorders are the major health problems of today. The aim of this study was to evaluate the prevalence of lipid disorders in Tehranian children and adolescents.

    Materials And Method

    This study was a descriptive-analytic cross-sectional study. 4114 individuals, 3-19 years old, residents of eastern Tehran (Iran) were randomly selected and interviewed. After physical examination, a blood sample was taken for measurement of serum glucose, cholesterol, triglycerides, and HDL.

    Results

    Of the study population, 1926 (46.8%) were male. Hyperlipidemia was present in 520 (29%) the highest mean of serum cholesterol was found in the 7-10 years old group (17332 mg/dl) and the lowest level was seen in 17-19 year olds (165±33 mg/dl). BMI (body mass index) in hyperlipidemic children was 216 kg/m2 and in the remaining children was 18.74 kg/m2 (P<0.0001). In children with abnormal WHR (waste hip ratio), 174(17.8%) were hyperlipidemic and others 316(11%) (P<0.0001).

    Conclusion

    This study shows the high prevalence of hyperlipidemia in urban adolescents in Iran. Hyperlipidemia is more prevalent in individuals with higher BMI and abnormal WHR.

    Keywords: Hyperlipidemia, Hypertension, Body mass index, Adolescent, Child
  • M. Kimiagar, N. Noori, Óa Esmaillzadeh Page 255
    Introduction

    Waist and hip circumference play important roles in epidemiologic and clinical studies. The purpose of the present study was to determine the effect of weight loss on the waist and hip circumference of overweight and obese women.

    Materials And Methods

    This is a before-after experimental study carried out on 289 women between the ages of 18 and 73 years old. Demographic data were gathered. Weight and height was measured using standard protocols and Body Mass Index (BMI) was also calculated. Waist circumference (WC) –the minimum between the costal margin and iliac crest- and hip circumference (HC) -at the greater trochanters- were measured. Waist to hip ratio (WHR) was also calculated. Obesity was defined with a BMI >30 kg/m², overweight with a 25 ≤ BMI ≤ 30 kg/m² and abdominal obesity with a WHR ≥ 0.8.

    Results

    The mean age of our subjects was 34.9±11.5 years. At the beginning of the study, mean W and BMI was 81.8±14.6 Kg and 31.8±5.4 kg/m², mean WC was 95.3 ±10.3 cm, mean HC was 114.6±10.8 cm and mean WHR was 0.83±0.06. Two months after the diet recommended for weight reduction, W, BMI, WC, HC and WHR were 77.8±14.5 Kg, 30.4 ±5.4 kg/m², 91.1±10.5 cm, 111.8±11 cm and 0.81±0.06 respectively (P value <0.05 for all).

    Conclusions

    Our findings suggest that in obese and overweight women a low calorie diet results in a significant weight loss with significant reduction in BMI, WC, HC, WHR. We also demonstrated that these changes in WC and HC have a direct connection with their primary BMI.

    Keywords: Overweight, Waist circumference, Hip circumference, Abdominal obesity